درمان اختلال دو قطبی چیست؟ آیا بیماری دوقطبی قابل درمان است؟

 اختلال دوقطبی یک اختلال خلقی مزمن است که باعث تغییرات شدید در خلق و خو، سطح انرژی و رفتار می شود. دوره‌های شیدایی و هیپومانیک نشانه اصلی این اختلال هستند و اکثر افراد مبتلا به اختلال دوقطبی دوره‌های افسردگی نیز دارند. درمان اختلال دو قطبی با داروها، رواندرمانی، تغییر شیوه زندگی و سایر درمان ها قابل ممکن است. اختلال دوقطبی به قدری می‌تواند شدت پیدا کند که فرد را از زندگی و کار کردن ساقط کند. اختلال دوقطبی یک اختلال روانی بوده و زمانی هم که شدت پیدا کند درمان آن کمی سخت خواهد شد. اگر دوست دارید در رابطه با این اختلال، درمان اختلال دو قطبی، علائم و نشانه‌های آن بیشتر بدانید در ادامه با ما همراه باشید.

اختلال دوقطبی چیست؟

اختلال دوقطبی که قبلاً افسردگی شیدایی نامیده می شد، یک وضعیت سلامت روانی است که باعث نوسانات شدید خلق و خو می شود که شامل دوران اوج هیجانی (شیدایی یا هیپومانیا) و پایین بودن (افسردگی) می شود. وقتی که فرد افسرده می شود، ممکن است احساس غمگینی یا ناامیدی کند و علاقه یا لذت را نسبت به بیشتر فعالیت ها از دست بدهد. هنگامی که خلق و خو به سمت شیدایی یا هیپومانیا تغییر می کند، ممکن است احساس سرخوشی، پر انرژی یا تحریک پذیری غیرعادی داشته باشد. این نوسانات خلقی می تواند بر خواب، انرژی، فعالیت، قضاوت، رفتار و توانایی تفکر واضح تأثیر بگذارد.

اپیزودهای نوسانات خلقی ممکن است به ندرت یا چندین بار در سال رخ دهد. در حالی که اکثر مردم برخی از علائم را بین ابن دوران تجربه می‌کنند، برخی ممکن است هیچ‌کدام را تجربه نکنند. اگرچه اختلال دوقطبی یک اختلال مادام العمر است، اما می توانید با پیروی از یک برنامه درمانی، نوسانات خلقی و سایر علائم خود را مدیریت کنید.  این اختلال می‌تواند یک اختلال ژنتیکی باشد و در بسیاری از مواقع اغلب افراد در خانواده به آن مبتلا هستند.

دوقطبی بودن یعنی چه؟

همانطور که از نام این اختلال پیداست، این اختلال می‌تواند در افراد دو حالت کاملا متفاوت یا دو وضعیت بحرانی متفاوت (شیدایی و افسردگی) را ایجاد کند. همین موضوع عاملی برای نامگذاری این اختلال شده است. این دسته از افراد روحیه شان در بیشتر مواقع کج خلق و حالت شیدایی دارد. این افراد در عین حال که به صورت ناگهانی اعتماد به نفس بالایی پیدا می‌کنند، می‌توانند در یک لحظه ضعیف‌ترین فرد جهان شوند. این دو قطبی بودن نشان دهنده نداشتن ثبات شخصیتی در افراد مبتلا به این اختلال می‌باشد.

راه‌های تشخیص اختلال دوقطبی چیست؟

یکی از اولین راه‌هایی که متخصص برای تشخیص اختلال دو قطبی از آن استفاده می‌کند، بررسی و تحلیل شرح حال فرد مراجعه کننده است. در واقع متخصص شدت علائم، مدت زمان ظهور آن‌ها، تکرار و… را مورد بررسی قرار می‌دهد. یک روانشناس خوب نشانه‌های موجود را با علم خود تحلیل می‌کند در صورتی که با نشانه‌های یک بیمار دوقطبی تشابه داشته باشد، می‌توانیم بگوییم که فرد به اختلال دو قطبی مبتلا شده است. اگر فردی علائمی را که در ادامه به آن‌ها اشاره خواهیم کرد را برای مدت یک هفته داشته باشد ممکن است به اختلال دوقطبی مبتلا شده باشد. این علائم عبارتنداز:

• حواس‌پرتی و هجوم افکار
• کاهش نیاز به خواب در فرد
• حضور در اماکن و فعالیت‌هایی همراه با پیامدهای منفی
• پرحرفی بیش از اندازه به همراه اعتماد به نفس بالا
• افزایش هدف‌گذاری غیرمعقول و غیرمعمول

برای بررسی بیشتر و پیشگیری از ابتلا به اختلال دوقطبی باید به متخصص مراجعه کنید.

علائم اختلال دوقطبی چیست؟

همانطور که گفتیم، اختلال دوقطبی در فرد دوحالت کاملا متفاوت دارد و شدت علائم در این دو حالت بسیار متفاوت است. در ادامه علائم اختلال دوقطبی در هر حالت را جداگانه مورد بررسی قرار می‌دهیم:

علائم اختلال دوقطبی در دوران شیدایی

معمولا این دسته از افراد برای یک‌بار به بحران شیدایی مبتلا شده‌اند. افرادی که به نیمه‌شیدایی مبتلا هستند نوع خفیف شیدایی را دارند و در محیط کار و در زمان حضور در اجتماع می‌توانند عملکرد بهتری داشته باشند. در افراد مبتلا به شیدایی، اگر رسیدگی به موقع انجام نشود فرد دچار افسردگی شدیدی خواهد شد. ازجمله علائم دوقطبی شیدایی عبارتنداز:

• علاوه بر تغییر سریع ایده، ایده‌های هیجان انگیزی دارند
• حتی زمانی که شرایط بر وفق مراد نیست و خوب پیش نمی‌رود، احساس شادمانی و سرخوشی بسیاری دارند
• سریع فکر می‌کنند و تصور می‌کنند که می‌توانند هرکاری را انجام دهند
• در مقایسه با دیگر افراد، نسبت به موضوعات مختلف واکنش سریع‌تری نشان می‌دهند
• به راحتی ناراحت می‌شوند و توانایی تمرکز خود را از دست می‌دهند
• تصمیم‌های ناگهانی می‌گیرند

البته این علائم در نیمه شیدایی هم به همین‌ صورت می‌باشد و تنها از شدت و طول دوره آن‌ها کاسته شده است.

علائم اختلال دوقطبی در دوران افسردگی

یکی از شدیدترین دوران‌ها برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، دوران افسردگی است. بسیاری از افراد در این دوران ترجیح می‌دهند زیاد با اطرافیان ارتباط برقرار نکنند و گوشه نشین خواهند شد. اگر این علائم در افراد بیش از یک هفته طول بکشد عملکرد طبیعی فرد را دچار اختلال خواهد کرد، از این رو علائم اختلال دوقطبی بیشتر در وی قابل مشاهده خواهد بود. ازجمله علائم افسردگی در اختلال دوقطبی می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

• به هم ریختن برنامه خواب فرد
• احساس پوچی، بی ارزشی و گناه
• احساس خستگی مداوم
• عدم تمایل به انجام دادن هرگونه فعالیتی، کند شدن در فعالیت
• احساس نا امیدی، مرگ و خودکشی
• تغییر در میزان اشتها و وزن

انواع اختلال دوقطبی

طبق آمار منتشر شده، از هر ۱۰۰ نفر فرد بزرگسال و بالغ یک نفر به اختلال دوقطبی مبتلا است. بیشتر افراد در سنین نوجوانی به این اختلالات مبتلا می‌شوند و بروز علائم آن در سنین میانسالی کمی غیرمعمول است. اختلال دو قطبی دارای انواع مختلفی است:

اختلال دوقطبی نوع یک

این نوع اختلال دوقطبی به نوع شیدایی آن شهرت پیدا کرده است. این اختلال حدود سه تا ۶ ماه طول خواهد کشید و در صورتی که درمان نشود ممکن است تا یک سال هم ادامه پیدا کند.

اختلال دوقطبی نوع دوم

در این نوع اختلال دوقطبی، افسردگی شدید هم خود را نمایان خواهد کرد. این نوع اختلال باید هرچه سریع‌تر درمان شود تا برای فرد خطرناک نشود. در صورت پایدار شدن آن می‌تواند به شیدایی شدید تبدیل شود و برای سلامتی فرد خطرساز باشد.

اختلال خلق ادواری یا سیکلوتایمی

این حالت علائم و نشانه‌های بسیار ضعیف‌ترین نسبت به اختلال دوقطبی دارد، اما در صورت ماندگار شدن و درمان نکردن می‌تواند به اختلال دوقطبی در فرد تبدیل شود.

اختلال دوقطبی نوع یک و اختلال دوقطبی نوع دو چه تفاوت‌هایی دارند؟

علل اختلالات دوقطبی چیست؟

عوامل بسیاری هستند که می‌توانند موجب اختلال دوقطبی در افراد شوند. از مهم‌ترین آن‌ها می‌توانیم به ژنتیک و ساختار و عملکرد مغز اشاره کنیم. این اختلال از بیماری‌هایی نیست که در اثر استرس و فشار‌های روزانه در فرد ظاهر شود، بلکه درصد بسیاری از آن به ژنتیک فرد بازمی‌گردد.
البته در کنار این عواملی که عنوان کردیم، مصرف مواد مخدر چون آمفتامین و کوکائین می‌تواند در بروز علائم اختلالات دوقطبی تاثیرگذار باشد.

عوامل تشدید کننده اختلال دو قطبی

عوامل تشدید کننده اختلال دو قطبی و عواملی که ممکن است خطر ابتلا به اختلال دوقطبی را افزایش دهند یا به عنوان محرک برای اولین دوره عمل کنند عبارتند از:

• داشتن یکی از بستگان درجه یک، مانند والدین یا خواهر و برادر، مبتلا به اختلال دوقطبی
• دوره های استرس زیاد، مانند مرگ یکی از عزیزان یا رویدادهای آسیب زا دیگر
• سوء مصرف مواد مخدر یا الکل

درمان اختلال دو قطبی چیست؟

یکی از بهترین راه‌ها برای درمان اختلال دوقطبی، دارو درمانی است. در واقع در زمان اوج این اختلال تغییرات بسیاری در مغز انسان ایجاد می‌شود که این تغییرات را تنها دارو می‌تواند درمان کند و فرد با مصرف روزانه و روتین داروها می‌تواند کنترل درستی روی این تغییرات داشته باشد. این اختلال همانطور که در ابتدا عنوان کردیم، دارای انواع مختلفی است که برای هر نوع آن باید از داروها و روش‌های درمانی متفاوتی استفاده کرد. در نهایت هدف از دارو درمانی در هر نوع از این اختلال، بهبود علائم اختلال و بهبود حال فرد می‌باشد.

• درمان فاز مانیا: از شایع‌ترین داروهایی که در این فاز مورد استفاده قرار می‌گیرد می‌توان به الانزاپین، رسپیریدون، پرفنارین، هالوپریدول و… اشاره کرد.

• درمان فاز افسردگی: داروهای سرترالین، فلوکستین، ایمی ‎پرامین، ونلافاکسین، بوپروپیون، تری‌میپرامین، آمی تریپتیلین و… ازجمله داروهایی هستند که در درمان فزا افسردگی این اختلال مورد استفاده قرار می‌گیرند.
• درمان با داروهای تثبیت کننده خلق: از این داروها به منظور حفظ سلامت روانی فرد استفاده می‎شود، معمولا استفاده از این داروها برای هر نوع اختلال دوقطبی مجاز بوده و تنها موجب کنترل و بهبود خلق و خوی فرد خواهد شد. لیتیوم، کاربامازپین و والپروات سدیم از این داروها هستند.

البته استفاده از دارو تنها راه درمان این اختلال نیست. در واقع ابتدا فرد باید به یک روانپزشک متخصص مراجعه کند سپس، پزشک با توجه به شرایط جسمی و روحی فرد تشخیص می‌دهد که آیا این اختلال بدون دارودرمانی قابل حل خواهد بود یا خیر.

بهترین دارو برای بیماری دوقطبی چست و چه اثرات جانبی دارد؟

در هر نوع از این اختلال داروهای مختلفی می‌تواند تاثیرگذار باشد. در تنظیم خلق و خوی فرد داروی لیتیوم و کاربامازپین، لاموتریژین، در اختلال دوقطبی داروی ریسپیریدون و الانزاپین، سیتالوپرام و فلوکستین می‌توانند جزو بهترین داروهای درمان اختلال دوقطبی باشند.

اما این داروها با توجه به شیمیایی بودنشان می‌توانند دارای عوارض بسیاری باشند. در مصرف این داروها به نکات زیر توجه فرمایید:

• مصرف داروها ممکن است موجب تهوع، سردرد، افزایش وزن و یبوست در فرد شود.
• سرگیجه، مشکلات پوستی، فشار خون بالا، مشکلات جنسی، دید تره و تار و… هم از عوارض مصرف این داروها است.
• خشکی و خواب‌آلودگی هم از دیگر عوارض این داروها می‌باشند.

بدون دارو چه اتفاقی برای فرد مبتلا به اختلال دوقطبی می‌افتد؟

عدم استفاده از داروها جهت درمان این عارضه می‌تواند به ثبات و غالب شدن آن رد بدنتان کمک بسیاری کند. هرچه ثبات و ماندگاری آن افزایش پیدا کند درمان آن هم به مراتب سخت‌تر خواهد شد. به همین دلیل است که در صورت مشاهده اولین علائم این اختلال بهتر است به متخصص مراجعه کنید تا نسبت به درمان و بهبود آن اقدام کند. عدم مصرف دارو می‌تواند موجب افزایش سطح لیتیوم در بدن شما شود، همین موضوع می‌تواند علائم و نشانه‌های اختلال را هم افزایش دهد و شدت آن را بیشتر کند.

برای بیماران مبتلا به بیماری دوقطبی از چه زمانی باید مصرف دارو شروع شود؟

زمان مصرف دارو را خود شخص نمی‌تواند مشخص کند. متخصص با توجه به معاینات اولیه (شرایط جسمی و روانی) نوع درمان را مشخص خواهد کرد. اگر شدت اختلال به حدی باشد که با مشاوره و صحبت کردن نتوان آن را درمان کرد باید هرچه سریع‌تر نسبت به درمان دارویی آن اقدام کرد. در دوره‌های بعدی اگر متخصص تشخیص دهد که این اختلال بازمی‌گردد باز هم مصرف دارو را ادامه خواهد داد تا به فاز بازگشت ناپذیر اختلال وارد شوید. حدود ۸۰ ئذصئ افراد مبتلا به این اختلال از دوره دوم دارودرمانی استفاده کرده‌اند.

برای چه مدت باید یک داروی تثبیت‌کننده مصرف شود؟

در درمان اختلال دو قطبی حداقل تا دو سال باید داروها مصرف شوند تا بتوانند اثرگذار باشند. اما در بسیایر از موارد چون داشتن استرس، جنون، اوج گرفتن اختلال و… بهتر است این دارودرمانی را حداقل تا پنج سال بعد ادامه دهید.

شوک‌درمانی در بیماران دوقطبی یعنی چه؟

یکی از روش‌های درمان اختلال دو قطبی است که برای بیماران حاد اختلال دوقطبی مورد استفاده قرار می‌گیرد. در واقع بیمارانی که دیگر هیچگونه راه‌حلی برای درمان آن‌ها وجود نداشته باشند از این روش درمانی استفاده می‌کنند. استفاده از این روش خطر خودکشی در افراد را تا ۸۴ درصد کاهش داده است، در واقع درمان با ضربه‌های الکتریکی تشنج آور می‌تواند عاملی برای بهبود این اختلال باشد. این روش در همان لحظه می‌تواند علائم ناشی از این اختلال را کاهش دهد، در حالی که در روش دارودرمانی فرد به ۲ تا ۴ هفته زمان نیاز دارد تا تاثیرات اولیه داروها خود را نمایان کنند.

معمولا افرادی که به اختلال دوقطبی مبتلا هستند حدود ۱۲ تا ۲۰ جلسه به زمان نیاز دارند. این جلسات سه روز در هفته انجام می‌شوند. با وجود اینکه این روش درمانی هم همانند دیگر روش‌ها دارای عوارض منفی می‌باشد اما یکی از بهترین راه‌ها برای درمان اختلال دو قطبی است که از مشکلات اختلال دوقطبی رنج می‌برند.

مطلب مرتبط: تفاوت اختلال شخصیت مرزی و دوقطبی چیست؟ مقایسه علائم، علل و درمان

چگونه می‌توان به فرد مبتلا به بیماری دوقطبی کمک کرد؟

برخورد با این دسته از افراد به دلیل عدم ثبات اختلاقی که دارند نمی‌تواند کار بسیار آسانی به نظر برسد. در واقع اخلاق و رفتار یک فرد مبتلا به اختلال دوقطبی می‌تواند روی اطرافیان آن هم تاثیرگذار باشد. به همین دلیل است که رد یان زمان خانواده و اطرافیان فرد بیمار هم تحت فشار هستند. در ادامه با روش‌هایی آشنا خواهید شد که می‌توانید با یادگیری آن‌ها به فرد مبتلا به این نوع اختلال کمک بسیاری کنید:

• یادگیری در رابطه با این اختلال: سعی کنید اطلاعات و آگاهی خود را در رابطه با اختلال دوقطبی بالا ببرید. در وهله اول اگر قصد کمک دارید باید نسبت به این اختلال شناخت و آگاهی کامل داشته باشید.
• صبر کردن و درک کردن: فردی که به اختلال دوقطبی مبتلاست به یک گوش شنوا نیاز دارد، بسیاری از رفتارهای فرد دست خودش نیست و نمی‌تواند روی آن‌ها کنترلی داشته باشد. به همین دلیل باید فردی که به این نوع اختلال مبتلا است را درک کنید و با صبر کردن یک راه درست برای درمان را پیش روی او قرار دهید.
• تشویق به کمک گرفتن: هرچه این اختلال زودتر درمان شود، بریا خود فرد هم بسیار راحت‌تر خواهد بود. به همین دلیل بهتر است تا می‌توانید از راه‌های مختلف فرد را به درمان و مراجعه به متخصص تشویق کنید.

نقش حمایت در درمان اختلال دو قطبی

این دسته از افراد به دلیل نداشتن رفتار درست با اطرافیان خود همیشه پشیمان و خجالت زده هستند. حمایت و پشتیبانی خانواده می‌تواند باعث بهبود وضعیت روحی و روانی فرد شود و روی مراجعه به متخصص تاثیر بسیاری داشته باشد. در واقع هرچه اعضای خانواده و دوستان بیشتر حامی فرد باشند، وی نسبت به بهبود وضعیت روحی و روانی خود انگیزه بیشتری پیدا خواهد کرد.

درواقع نقش خانواده در پذیرش فرد مبتلا به این اختلال و پذیرش دشواری‌ها و علائم این اختلال می‌تواند روی روند بهبود فرد تاثیر بسیاری داشته باشد. با پذیرش این شرایط ممکن است اوضاع دیگر مانند قبل برای شما عادی نباشد، باید این موضوع را بپذیرید که شما با فردی در حال زندگی هستید که کنترل درست و مشخصی روی رفتار و حرکات خود نخواهد داشت.

نکاتی برای کنار آمدن با اختلال دوقطبی اعضای خانواده

خانواده‌ها در رابطه با این موضوع باید به چند نکته توجه داشته باشند:

• محدودیت‌های فرد مبتلا به اختلال دوقطبی و خود را بپذیرید.
• یک برنامه روزانه، مشخص و روتین داشته باشید.
• سعی کنید استرس خود را بروز ندهید.
• به صورت عادی و آزادانه با فرد مورد نظر ارتباط برقرار کنید.
• استفاده از جملات انگیزشی و دادن اعتماد به نفس به فرد مبتلا، می‌تواند تاثیر بسیاری روی روند درمان آن داشته باشد.

چگونه اختلالات دوقطبی را برای کودکان توضیح دهیم؟

بسیاری از کودکان ممکن است خود را مسبب این عارضه بدانند. اگر فردی در خانواده به این نوع اختلال مبتلا شده است ممکن است کودکان شیطنت‌ها و بازیگوشی‌های خود را دلیل این عارضه بدانند. در حالی که اصلا اینگونه نیست و علت این اختلال چنین عواملی نمی‌تواند باشد. در واقع همانطور که در ابتدا هم عنوان کردیم علت اصلی این اختلال عوامل ژنتیکی و فعالیت مغز انسان است.

البته بسیاری از پزشکان هنوز بر این باورند که دلیل این نوع اختلال هنور ناشناخته است. پس بهتر است در رابطه با علت این اختلال و نحوه شکل گیری آن به زبان ساده با کودکان صحبت کنید، اجازه دهید آن‌ها بدانند و آگاه باشند که علت اصلی این اختلال نمی‌تواند ناشی از حرکات و رفتار آن‌ها باشد.

درمان اختلال دو قطبی بدون دارو

متأسفانه، طبق منابع اختلال دوقطبی درمان ندارد، اما می توان با درمان به طور موثر آن را مدیریت کرد. در حالی که دارو اغلب بخشی ضروری از این برنامه درمانی است، مصرف داروهای تجویزی تنها راه برای کمک به کاهش علائم اختلال دوقطبی نیست. چندین راه درمان اختلال دو قطبی بدون دارو نیز وجود دارد که می توانید برای مدیریت اختلال دوقطبی خود انجام دهید. دقت کنید عدم مصرف داروهای اختلال دوقطبی طبق تجویز می‌تواند منجر به خطرات قابل توجهی برای سلامتی شما شود، از جمله افزایش خطر بستری شدن در بیمارستان و اقدام به خودکشی.

اگر با اختلال دوقطبی زندگی می کنید، ممکن است متوجه شوید که برخی از درمان ها و فعالیت های بهداشت روانی می تواند به بهبود خلق و خو، شناخت و عملکرد کلی شما کمک کند. برخی از گزینه های حمایت شده توسط تحقیقات عبارتند از:

• هنردرمانی: هنردرمانی می‌تواند روشی خلاقانه و درمانی برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی باشد تا احساسات خود را بیان کنند و در عین حال کم خطر و سودمند باشند.
• درمان شناختی رفتاری (CBT): CBT به شناسایی و تغییر افکار منفی و الگوهای رفتاری کمک می کند. می تواند خطر عود اختلال دوقطبی را کاهش دهد، علائم افسردگی و شدت شیدایی را بهبود بخشد و عملکرد روانی-اجتماعی سالم تر را ارتقا دهد.
• ژورنال نویسی: این روش می تواند به شما کمک کند خلق و خوی خود را ردیابی کرده و محرک های علائم خود را شناسایی کنید.
• حل مسئله: انجام تمرین های حل مسئله می تواند به درمان اختلال دو قطبی کمک کند تا نحوه برخورد موثر با موقعیت های استرس زا را یاد بگیرید. یک مطالعه از ۳۰ سال تحقیق اشاره کرد که زمانی که بخشی از درمان متمرکز بر خانواده است، یادگیری مهارت های حل مسئله می تواند به بهبودی سریع از دوره های خلقی و کاهش شدت علائم دوقطبی کمک کند.
• تکنیک های تمدد اعصاب: تکنیک های تمدد اعصاب مانند یوگا، مدیتیشن و تنفس عمیق می توانند به کاهش استرس و تقویت احساس آرامش و رفاه کمک کنند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در معرض خطر بیشتری برای قرار گرفتن در معرض تروما و بروز علائم پس از سانحه هستند، با تکنیک های آرام سازی که به کاهش برخی از اثرات پس از ضربه، مانند کاهش دفعات و شدت کابوس کمک می کند.
• پایبندی به یک روال: ایجاد یک برنامه روزانه و پایبندی به آن می تواند به تثبیت خلق و خوی و درمان اختلال دو قطبی کمک کند. سعی کنید هر روز در ساعت مشخصی از خواب بیدار شوید و به رختخواب بروید، وعده های غذایی منظم بخورید و زمان های منظمی را برای ورزش در نظر بگیرید.
• داشتن یک رژیم غذایی سالم: داشتن یک رژیم غذایی سالم و متعادل می تواند به بهبود خلق و خوی کلی و سطح انرژی شما کمک کند. مقدار زیادی میوه، سبزیجات، غلات کامل و پروتئین بدون چربی را در رژیم غذایی خود بگنجانید.
• ورزش منظم: ورزش فواید بسیاری برای سلامت روان دارد. به عنوان مثال می تواند به بهبود خلق و خو، خواب و سطح انرژی شما کمک کند. مقدار متوسط ​​ورزش، بهترین راه برای شروع است.
• اجتناب از الکل و مواد مخدر: الکل و مواد مخدر می توانند علائم دوقطبی را بدتر کنند. اگر با سوء مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنید، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید.
• مدیریت استرس: استرس می تواند علائم دوقطبی را تشدید کند. استرس همچنین منجر به التهاب می‌شود و بیشتر به اختلال دوقطبی کمک می‌کند.

سوالات اختلال دو قطبی

در این بخش به برخی سوالات در مورد درمان اختلال دو قطبی پاسخ داده ایم.

از کجا بفهمم بیماری دو قطبی دارم؟

تشخیص اختلال دوقطبی به این معنی است که شما حداقل یک دوره شیدایی یا هیپومانیا داشته اید که بیش از یک هفته یا حداقل ۴ روز طول می کشد. همچنین ممکن است دوره های افسردگی داشته باشید. دوره های شیدایی در صورت عدم درمان به طور کلی ۳-۶ ماه طول می کشد. دوره های افسردگی معمولاً ۶ تا ۱۲ ماه بدون درمان ادامه خواهند داشت.

آیا بیماری دوقطبی قابل درمان است؟

اختلال دوقطبی یک بیماری مزمن است، و در حالی که هیچ درمانی وجود ندارد، داروها و درمان‌های دیگری وجود دارد که می‌تواند به عملکرد خوب افراد و داشتن زندگی رضایت‌بخش کمک کند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی می توانند از حمایت دوستان نزدیک یا اعضای خانواده بهره مند می شوند.

درمان بیماری دوقطبی چقدر طول میکشد؟

اختلال دوقطبی نیاز به درمان مادام العمر با داروها دارد، حتی در دوره هایی که احساس بهتری دارید. افرادی که درمان نگهدارنده را نادیده می گیرند در معرض خطر عود علائم یا تغییرات جزئی خلقی هستند که به شیدایی کامل یا افسردگی تبدیل می شوند.

طول عمر بیماران دوقطبی چقدر است؟

امید به زندگی برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی تقریباً ۶۷ سال است. یک مطالعه در سال ۲۰۲۱ در مورد تأثیر اختلال دوقطبی بر طول عمر تحقیق کرد و دریافت که خطر مرگ ۲.۶ برابر بیشتر از جمعیت عمومی است. میانگین طول عمر بین ۸ تا ۱۲ سال کمتر از جمعیت عمومی است

منابع: mind, clevelandclinic