اختلال عملکرد جنسی یک مشکل شایع در میان زنان است. تقریبا نیمی از زنان مشکلات مداومی در رابطه با رابطه جنسی را تجربه خواهند کرد. طبق گفته انجمن مشاوره‌های جنسی، اختلال عملکرد جنسی در زنان جوان و میانسال از هر ۳ زن ۱ زن را در بر می‌گیرد. این مشکلات شامل میل جنسی کم، نرسیدن به ارگاسم و درد هنگام رابطه جنسی را شامل می‌شود. رضایت بخشیدن از رابطه جنسی، بدن، ذهن، سلامتی، باورها و احساسات شما نسبت به شریک زندگی شما را شامل می‌شود. اختلال عملکرد جنسی در زنان با افزایش سن بیشتر می‌شود و به یک شرایط پیشرونده و گسترده می‌تواند تبدیل شود. تنها درصد کمی از زنان برای حل این مشکل به پزشک مراجعه می‌کنند. در این مقاله به بررسی این اختلال، علائم، دلایل و درمان آن می‌پردازیم.
اختلال عملکرد جنسی در زنان
اختلال عملکرد جنسی در زنان شامل مشکلات مداوم و مکرر در رابطه با سکس، کاهش میل جنسی و یا عدم تمایل به سکس، مشکل در رسیدن به ارگاسم و درد هنگام مقاربت را شامل می‌شود. این مشکلات عمدتا بسیاری از زنان را تحت تاثیر قرار می‌دهد و موجب پریشانی در آن‌ها می‌شود. بسیاری از زنان در دوره‌ای از زندگی خود اختلال عملکرد جنسی را تجربه خواهند کرد. و این مشکل در برخی از افراد به صورت مادام‌ا‌لعمر اتفاق می‌افتد.
علائم اختلال عملکرد جنسی در زنان
علائم بسته به نوع اختلال عملکرد جنسی شما متفاوت است:
میل جنسی کم:
کم بودن میل جنسی در زنان یکی از شایع‌ترین اختلالات عملکرد جنسی است که شامل عدم علاقه و تمایل به رابطه جنسی است.
اختلال تحریک جنسی:
در برخی از زنان میل به رابطه جنسی ممکن است طبیعی باشد اما این افراد در تحریک جنسی مشکل دارند و یا قادر به حفظ تحریک در طی رابطه جنسی نیستند.
اختلال ارگاسم:
برخی از زنان پس از تحریک جنسی کافی و تحریک مداوم در رسیدن به ارگاسم مشکل مداوم و مکرر دارند.
درد هنگام رابطه جنسی:
برخی از زنان هنگام تحریک جنسی و یا تماس با واژن درد را تجربه خواهند کرد.
علل ایجاد اختلال عملکرد جنسی در زنان
مشکلات جنسی غالبا زمانی که هورمو‌های زنان با مشکل بر می‌خورند مانند زایمان و یائسگی رخ می‌دهند. بیماری‌ها و وضعیت‌های جسمی مانند سرطان، دیابت و بیماری‌های قلبی و عروقی نیز می‌توانند در اختلال عملکرد جنسی نقش داشته باشند. عواملی که اغلب به هم مرتبط هستند و باعث اختلال عملکرد جنسی و نارضایتی جنسی می‌شوند عبارت‌اند از:
فیزیکی و جسمی:
تعدادی از بیماری‌های جسمی مانند سرطان، نارسایی کلیوی، ام اس، بیماری قلبی و مشکلات مرتبط با مثانه می‌توانند منجر به اختلال عملکرد جنسی شوند. برخی از داروها، از جمله برخی از داروهای ضد افسردگی، داروهای فشار خون، آنتی هستامین‌ها و داروهای شیمی درمانی می‌توانند میل جسمی و توانایی بدن در تجربه ارگاسم را کاهش دهند.
مصرف الکل و همچنین سایر مواد مانند استفاده طولانی مدت هروئین و استعمال دخانیات و داروهای غیرقانونی نیز می‌توانند عملکرد جنسی و رسیدن به ارگاسم را با مشکل روبه‌رو کنند.
مشکلات هورمونی:
کاهش سطح استروژن پس از یائسگی ممکن است منجر به تغییر در بافت‌های دستگاه تناسلی و میل جنسی شود. کاهش استروژن منجر به کاهش جریان خون در ناحیه لگن می‌شود، که می‌تواند باعث کاهش احساس جنسی و همچنین نیاز به زمان بیشتری برای ایجاد تحریک و رسیدن به ارگاسم شود. این عوامل می‌توانند منجر به مقاربت دردناک (دیسپارونیا) شوند. میل جنسی نیز با کاهش سطح هورمونی کاهش می‌یابد. سطح هورمون‌های بدن شما نیز پس از زایمان و هنگام شیردهی تغییر می‌کند، که می‌تواند منجر به خشکی واژن شود و همچنین تمایل شما به رابطه جنسی را تحت تاثیر قرار دهد.
مشکلات روانی و اجتماعی:
اضطراب یا افسردگی درمان نشده می‌تواند باعث اختلال در عملکرد جنسی شود. همچنین استرس طولانی مدت و سابقه سوء استفاده جنسی می‌تواند این مشکلات را افزایش دهد. درگیری‌های طولانی مدت با شریک زندگی در مورد رابطه جنسی یا سایر جنبه‌های رابطه همچنین می‌تواند تمایلات جنسی را تحت تاثیر قرار دهد. مسائل فرهنگی و مذهبی و مشکلات مربوط به اعتماد به نفس نیز می‌توانند در این امر سهیم باشند. همچنین روحیه مناسب و ارتباط سالم و موثر با شریک زندگی شما نقش مهمی در صمیمیت جنسی دارد.
چه کسانی بیشتر در خطر ابتلا به اختلال عملکرد جنسی هستند؟
برخی از عوامل می‌توانند در افزایش اختلال عملکرد جنسی در زنان موثر باشند. این عوامل عبارت‌اند از:
- افسردگی و اضطراب
- بیماری قلبی و عروقی
- بیماری‌های عصبی، مانند آسیب نخاع یا مولتیپل اسکلروزیس
- مشکلات مرتبط با زنان مانند آتروفی ولوو واژینال، عفونت یا لیکن اسکلروز
- داروهای خاصی مانند داروهای ضد افسردگی یا داروهای فشار خون
- استرس عاطفی یا روانی، به ویژه در رابطه با شریک زندگی خود
- سابقه سوء استفاده جنسی
چگونه می‌توان اختلال عملکرد جنسی در زنان را تشخیص داد؟
برای تشخیص اختلال عملکرد جنسی زنان، پزشک ممکن است اقدامات زیر را انجام دهد:
در مورد سابقه جنسی و بیماری‌های جسمی با پزشک خود صحبت کنید. ممکن است در مورد به اشتراک گذاشتن چنین مسائل شخصی با پزشک خود احساس ناراحتی بکنید، اما رابطه جنسی شما یک بخش اصلی از سلامت شما است. هرچه بتوانید در مورد سابقه جنسی و مشکلات فعلی خود پیش قدم باشید، شانس یافتن روشی موثر برای درمان آن‌ها بیشتر است.
انجام معاینات لگن: در طول معاینه، پزشک شما تغییرات فیزیکی را که بر لذت جنسی شما تأثیر می‌گذارد، مانند نازک شدن بافت‌های دستگاه تناسلی، کشش پوست، زخم یا درد بررسی می‌کند.
انجام آزمایشات خون: پزشک شما ممکن است آزمایش خون را برای بررسی شرایط زمینه‌ای سلامتی که ممکن است در اختلال عملکرد جنسی موثر باشد، برای شما تجویز کند.
پزشک شما همچنین ممکن است شما را به یک مشاور یا درمانگر متخصص در زمینه مشکلات جنسی ارجاع دهد.
درمان عملکرد اختلال جنسی در زنان
به یاد داشته باشید که اختلال عملکرد جنسی تنها در صورتی نیاز به درمان دارد که شما را ناراحت کند. در صورت اذیت نشدن در این باره نیاز به درمان آن ندارید. از آنجا که اختلال عملکرد جنسی زنان علائم و دلایل بسیاری دارد، درمان آن نیز متفاوت است.
درمان غیر پزشکی برای اختلال عملکرد جنسی زنان:
برای درمان اختلال عملکرد جنسی، پزشک ممکن است توصیه کند که این اقدامات را انجام دهید:
با شریک جنسی خود صحبت کنید و گوش دادن به همدیگر را تمرین کنید:
برقراری ارتباط با شریک زندگی شما باعث ایجاد تفاوت در رضایت جنسی شما می‌شود. در مورد علایق و چیزهایی که دوست ندارید با شریک جنسی خود صحبت کنید، این کار باعث ایجاد صمیمیت بیشتر با شریک جنسی می‌شود.
عادت‌های سالم را در زندگی‌تان داشته باشید:
نوشیدن الکل را محدود کنید. نوشیدن زیاد الکل می‌تواند تمایل جنسی را کاهش دهد. ورزش کنید. فعالیت بدنی منظم می‌تواند قدرت شما را افزایش داده و روحیه شما را بالا ببرد و احساسات جنسی را تقویت کند. روش‌های کاهش استرس را تمرین کنید تا بتوانید روی تجربیات جنسی تمرکز کنید و از آن‌ها لذت ببرید.
به دنبال مشاوره باشید:
با یک مشاور یا درمانگر متخصص در زمینه مشکلات جنسی صحبت کنید. این روش درمانی معمولاً شامل آموزش‌هایی در مورد چگونگی بهینه سازی پاسخ جنسی بدن، راههای افزایش صمیمیت با همسرتان و توصیه‌هایی برای خواندن مطالب یا تمرینات زوجین است.
از روان کننده استفاده کنید:
اگر در حین رابطه جنسی خشکی یا درد در واژن را تجربه کردید، استعمال ماده روان کننده واژن می‌تواند در حین رابطه مفید باشد.
درمان پزشکی برای اختلال عملکرد جنسی زنان:
درمان اختلال عملکرد جنسی اغلب به رسیدگی به یک بیماری یا تغییرات هورمونی نیاز دارد. پزشک ممکن است دارویی را که مصرف می‌کنید تغییر دهد یا داروی جدیدی را برای شما تجویز کند. درمان‌های احتمالی برای اختلال عملکرد جنسی زنان ممکن است شامل موارد زیر باشد:
استروژن درمانی:
استروژن درمانی موضعی به صورت قرص و کرم تجویز می‌شوند. خطرات هورمون درمانی ممکن است بسته به سن شما، سایر مشکلات سلامتی مانند قلب و رگ‌های خونی و سرطان، دوز و نوع هورمون و اینکه استروژن به تنهایی یا با پروژستین تجویز می‌شود، متفاوت باشد. با پزشک خود در مورد مزایا و خطرات صحبت کنید. در برخی موارد، درمان هورمونی ممکن است نیاز به نظارت دقیق توسط پزشک داشته باشد.
اسپمیفن (اسفنا):
این دارو تعدیل کننده گیرنده استروژن انتخابی است. برای کاهش درد در هنگام رابطه جنسی برای زنان مبتلا به آتروفی ولوواژینال تجویز می‌شود.
آندروژن درمانی:
آندروژن‌ها شامل تستوسترون هستند. تستوسترون در عملکرد جنسی سالم در زنان و همچنین مردان نقش دارد، اگرچه سطح تستوسترون در زنان بسیار پایین است.
(فلیبانسرین):
فلیبانسرین که در اصل به عنوان ضد افسردگی تولید می‌شود، توسط سازمان غذا و دارو (FDA) به عنوان درمانی برای افزایش تمایل جنسی در زنان قبل از یائسگی تایید شده است.
منابع
در صورت نیاز می‌توانید با مراجعه به سایت پزشک خوب از بهترین متخصصان زنان در ایران به صورت اینترنتی نوبت بگیرید.
پرسش و پاسخ
سلام تشکر بابت مطالب خوبتون