متخصص تصویربرداری (رادیولوژی) - فلوشیپ اینترونشنال رادیولوژی - همه شهر‌ها

تخصص رادیولوژی

متخصص رادیولوژی پزشکی است که پس از اتمام دوران عمومی در رشته رادیولوژی پذیرفته شده است و 4 سال در این رشته تخصصی تحصیل کرده است.

امروزه با پیشرفت تکنولوژی و کمک های شایان آن به رشته پزشکی در تشخیص و درمان بیماری ها، رادیولوژی را می‌توان عضو جدایی ناپذیر حرفه پزشکی دانست.

متخصص رادیولوژی ضمن داشتن دانش وسیع در زمینه شناخت بیماری ها و تظاهرات آنها، باید قابلیت تطابق علایم بالینی و تصاویر رادیولوژی را داشته باشد و گزارش کاملی از یافته های تصویری و محتمل ترین تشخیص های بالینی را بدهد. صحت گزارش رادیولوژیست بسیار اهمیت دارد، چراکه یکی از رکن های اصلی تشخیص بیماری را بازی می‌کند. بر همین اساس رشته رادیولوژی جز سخت ترین رشته ها در بین تخصص های پزشکی می‌باشد.

برای تشخیص بیماری ها روش های تصویر برداری مختلفی وجود دارد که با توجه به نظر پزشک معالج و انتخاب روشی که کمترین مداخله و عارضه را داشته باشد، مورد استفاده قرار می‌گیرند.

روش هایی هم چون تصویربرداری با اشعه ایکس، روش اولتراسوند یا سونوگرافی، سی تی اسکن، پزشکی هسته‌ای، ام آر ای به این منظور استفاده می‌شوند.

متخصص رادیولوژی چه می‌کند؟

حیطه تشخیصی: از روش های تصویربرداری گفته شده برای تشخیص استفاده می‌کنند. مواردی چون انواع آسیب ها و شکستگی ها با اشعه ایکس دیده می‌شود. آسیب های مغزی و اختلالات عروقی را با سی تی اسکن مشاهده می‌کنند. سیستم اعصاب مرکزی را با ام آر آی مورد بررسی قرار می‌دهند. از سونوگرافی برای دیدن احشای شکمی و سیستم ادراری و .. استفاده می‌کنند و با توجه به بی خطر بودن آن روند رشد جنین در شکم مادر با سونوگرافی قابل بررسی است. از ماموگرافی برای مشاهده بافت پستان از نظر بررسی بدخیمی ها استفاده می‌شود. انواع اسکن ها که با تزریق یا بدون تزریق ماده حاجب استفاده می‌شود نیز در موارد اختصاصی تر انجام می‌گیرد.

به طور کل حیطه تشخیصی رادیولوژی به قدری وسیع است که امروزه نمی‌توان دانش پزشکی را بدون آن تصور کرد.

حیطه درمانی: علاوه بر تشخیص امروزه از رادیولوژی برای درمان موارد خاص هم استفاده می‌کنند. رادیوتراپی ها که برای درمان انواع سرطان ها و بدخیمی ها استفاده می‌شوند، شامل آن است. در این موارد از اشعه قوی تر برای نابودی سلول های سرطانی استفاده می‌شود.

با وجود تمام مزایایی که برای انواع روش های تشخیصی شمرده شد، باید در نظر داشت، هیچگاه این موارد جایگزین معاینه پزشک نیست و نقش مکمل را بازی می‌کند. همچنین لازم به ذکر است که نباید از آنها بی رویه و بی دلیل استفاده شود، چراکه برای مثال رادیوگرافی و سی تی اسکن و ماموگرافی با پرتوی یونیزان انجام می‌شوند و عوارضی به دنبال دارند.

همچنین در نظر داشته باشیم روش های پاراکلینیکی به منظور پیشگیری از بیماری ها استفاده نمی‌شوند. لذا هنگام مراجعه به پزشک به انجام آنها اصرار نورزیم و روند تشخیص را به پزشک بسپاریم.