هر آنچه نیاز است راجع به مشاور، روانشناس بدانید
روانشناس کیست و روانشناسی چیست؟
روانشناس کسی است که رفتار، شخصیت، روابط بین فردی، نحوه یادگیری و انگیزه را در انسان‌ها به شکل حرفه‌ای بررسی می‌کند و چگونگی ارتباط افراد با یکدیگر و محیط را شناسایی می‌کند. روانشناسی علم مطالعه رفتار و فرآیند‌های ذهن انسان و سایر موجودات براساس روش‌های علمی است.
چه کسانی نیاز به روانشناس دارند؟
افرادی به روانشناس نیاز دارند که از اختلالات روحی و روانی رنج می‌برند؛ این افراد بیمارانی هستند که مشکلات و اختلالات روحی و روانی آنها به مرحله‌ای رسیده که توسط خودشان قابل حل نمی‌باشد. در واقع بیماری این افراد باید حتما توسط بهترین روانشناس پیگیری و درمان شود.
در چه مواردی باید به روانشناس مراجعه کرد؟
زندگی بسیاری از ما همواره با چالش‌هایی همراه است و مسائلی برای همه ما پیش می‌آید که حل آنها در برخی مواقع برایمان غیرممکن است. تفاوتی ندارد که یک عزیز از دست داده باشیم یا احساس اضطراب بر ما غلبه کرده باشد؛ در هر حالت باید بدانیم هر مشکل غیرقابل حلی که زندگی ما را تحت الشعاع قرار داده با مراجعه به بهترین روانشناس در دسترس و مشاوره گرفتن از او قابل حل خواهد بود.
چگونه بهترین روانشناس را پیدا کنیم؟
بهترین روانشناس وجود ندارد اما برای پیدا کردن یک روانشناس خوب راه‌های زیادی وجود دارد. ما می‌توانیم از پزشکان متخصص پرس‌و‌جو کنیم، از دوستان یا اعضای خانواده خود سوال کنیم، از منابع انسانی محل کار خود بپرسیم، اگر محصل یا دانشجو هستیم پرسش از کادر مدرسه یا دانشگاه خود را فراموش نکنیم و در آخر می‌توانیم از طریق وب گردی و جستجو در اینترنت جواب سوال خود را پیدا کنیم.
روانشناس خوب چه ویژگی‌های دارد؟
یک روانشناس خوب باید دلسوزی و هم‌دردی خود را به بیمار نشان دهد و همواره صبور و شنونده بسیار خوبی باشد. دارای مهارت‌های ارتباطی قوی باشد و از سلامت روان برخوردار باشد و به سلامت خود اهمیت دهد. رفتار و گفتار یک روانشناس باید بسیار سنجیده و فردی راز نگهدار باشد. بهترین روانشناس ها مهارت‌های بین فردی خوبی داشته و به دنبال افزایش سطح دانش و توانایی خود هستند.
تفاوت روانشناس، روانپزشک و روانکاو در چیست؟
روانپزشکی علم بررسی مشکلات بهداشت روان و تشخیص، مدیریت و پیشگیری از آنها است؛ در واقع روانپزشک بیشتر روی درمان با دارو تمرکز دارد. در حالی که روانشناس کسی است که بطور تخصصی در رشته روانشناسی تحصیل کرده؛ اما برخلاف روانپزشکان پزشک نیست و صلاحیت تجویز دارو و نوشتن نسخه و انجام اقدامات پزشکی را ندارد. روانکاوها روان درمانگرانی هستند که از نظریه‌های فروید و سایر نظریه پردازان علم روانکاوی پیروی می‌کنند و معمولا بامسائل هیجانی سر و کار دارند و دارو تجویز نمی‌کنند.
فرق روانشناس و مشاور در چیست؟
روانشناس کسی است که بطور تخصصی در رشته روانشناسی تحصیل کرده و صلاحیت تجویز دارو و نوشتن نسخه و انجام اقدامات پزشکی را ندارد. مشاور کسی است که با استفاده از فنون علم روانشناسی به افراد در انتخاب‌ها و تصمیم‌گیری‌هایشان کمک می‌کند. تفاوت این دو در آن است که افراد مبتلا به اختلال روانی باید توسط روانشناس درمان شوند و مشاور تنها وظیفه هدایت افراد را دارد.
آیا روانشناس دکتر است؟
از نظر فنی هر کس که دارای مدرک از دانشگاه پزشکی باشد به عنوان دکتر شناخته می‌شود. روانشناسان به این دلیل که در دانشکده پزشکی تحصیل نکردند، دکتر به معنی پزشک به حساب نمی‌آیند. اما همانگونه که در اکثریت رشته های دانشگاهی مقاطع کارشناسی، کارشناسی ارشد و دکترای تخصصی وجود دارد، در رشته های روانشناسی، مشاوره، روانسنجی و ... هم دکترای تخصصی این رشته ها وجود دارد. کسانی که در مقطع تحصیلات تکمیلی، در آزمون دکترای تخصصی و مصاحبه پذیرفته شوند، پس از قبولی در آزمون جامع، می‌توانند عنوان دکتر را در پیشوند اسم خود داشته باشند.
آیا روانشناس می‌تواند دارو تجویز کند؟
خیر، روانشناس کسی است که بطور تخصصی در رشته روانشناسی تحصیل کرده و صلاحیت تجویز دارو و نوشتن نسخه و انجام اقدامات پزشکی را ندارد.
هزینه مراجعه به روانشناس چه قدر است؟
هزینه‌هایی که یک روانشناس از مراجعین خود می‌گیرد متفاوت است. قیمت هر جلسه مشاوره بسته به نوع خدمات ارائه شده و نحوه مشاوره متفاوت است؛ اما مبلغ آن طبق تعرفه مشاوره روانشناسی که سازمان نظام روانشناسی اعلام می‌کند، سالانه تعیین می‌شود.
هر آنچه نیاز است راجع به روانشناس نوجوان بدانید
معرفی تخصص روانشناسی و مشاوره نوجوان
اگر در حال خواندن این متن هستید احتمالاً پدر، مادر، معلم یا حتی خود یک نوجوان می‌باشید. هر کدام از این موارد که باشید، احتمالاً رفتارهای غیرقابل پیش بینی و بی‌ثبات، احساساتی که ناگهان مانند طوفان ظاهر می‌شوند و هویت‌های متفاوتی که به سرعت عوض می‌شوند، شما را سردرگم کرده‌اند.
روانشناسی نوجوان چیست؟
روانشناسی نوجوان حوزه‌ای است که در آن روانشناس بالینی یا مشاوره می‌تواند کسب تخصص کند. روانشناسان حیطه نوجوان عموماً به کودکان بین 12 تا 18 سال ارائه خدمت می‌کنند، اما در بعضی موارد کودکانی با سن کمتر یا افرادی پس از دوره نوجوانی را نیز مورد معالجه قرار می‌دهند.
درمان نوجوانان نیازمند درک بالایی از مراحل رشد انسان است. در عین حال باید از آن دسته عوامل اجتماعی و فرهنگی که بر رفتار نوجوان تأثیرگذار است نیز آگاهی داشت و از تأثیرات خانواده و نقش نوجوان در خانواده وی نیز مطلع بود. روانشناسان حیطه نوجوان عموماً بر مشکلاتی تمرکز دارند که در دوره های رشدی رایج هستند. بسیاری از روانشناسان مشکلاتی نظیر مسائل عاطفی یا اجتماعی، آسیب‌های بیولوژیکی، نقایص شناختی و استرس ناشی از تغییرات مربوط به رشد نوجوان را تشخیص داده و درمان می‌کنند. درعین حال، روانشناسان امور نوجوان با معضلات مهمی در حوزه سلامت روان، مانند روان پریشی، اختلالات عصبی و شخصیتی نیز سروکار دارند.
بعضی روانشناسان امور نوجوان به طور ویژه، قشر خاصی را درمان می‌کنند. برای مثال، می‌توان به دانش‌آموزان توان یاب، مبتلایان به اوتیسم، یا نوجوانانی که مورد آزار یا بی‌توجهی قرار گرفته‌اند اشاره کرد.
اهداف روانشناسان نوجوان
هدف اصلی روانشناسی نوجوان، ترویج ضرورت آگاهی یافتن از آن دسته مسائل مربوط به رشد انسان، عوامل اجتماعی-فرهنگی و تاثیرات بیولوژیکی است که باعث می‌شوند سلامت روانی نوجوانان دچار مشکل شود.
روانشناسان نوجوان در صورت کسب این آگاهی می‌توانند راهکارهایی جهت بهبود بهزیستی و رفتار نوجوانان در زمینه زندگی روزمره، تحصیل، و تعامل با خانواده را ارائه دهند.
وظیفه یک روانشناس نوجوان چیست؟
وظایف مربوط به یک روانشناس امور نوجوانان بسته به محیط کار و سطح تحصیلات روانشناس متفاوت است.
برای درمان نوجوانان، روانشناسان در این حوزه تخصصی ابتدا نسبت به سنجش وضعیت روانی و سپس ایجاد راهکارهای مداخله (مثل مدیریت رفتار) و برنامه‌های پیشگیری (مثل پیشگیری از زورگویی و قلدری) اقدام می‌کنند.
به علت چند بُعدی بودن مشکلات عدیده‌ای که در طول سال‌های نوجوانی پدیدار می‌شود، روانشناسی نوجوان عموماً شامل مشاوره و همکاری با دیگر متخصصینی است که با نوجوانان کار می‌کنند.
پزشکان متخصص کودکان، یا دیگر افراد مشغول در حوزه پزشکی، ماموران ناظر بر نوجوانان بزهکار، و مسئولین مدارس دولتی و خصوصی از زمره‌ی این افراد به شمار می‌آیند.
روانشناسان امور نوجوان می‌توانند در چارچوب مدارس به کار گرفته شوند تا برای نوجوانانی که دارای نیازهای ویژه می‌باشند خدمات سنجشی و درمانی ارائه کنند.
در این بافت، روانشناسان می‌توانند به صورت انفرادی با دانش‌آموزان توان یاب کار کنند تا تسلط آنها بر احساسات خود را بهبود بخشیده، مهارت‌های اجتماعی آنان را توسعه داده و یا اختلالات رایج در دوران کودکی مانند افسردگی، بیش فعالی، یا اتیسم را درمان کنند.
روانشناسان شاغل در مدارس ممکن است با مددکاران اجتماعی، مدرسین، یا دیگر پرسنل مدارس نیز همکاری داشته باشند تا طرح‌های مداخله‌ای یا پیشگیرانه ایجاد کنند و سلامت اجتماعی، عاطفی، یا جسمی دانش‌آموزان را بهبود ببخشند.
بسیاری از روانشناسان امور نوجوانان برای موسسات دولتی یا خصوصی، مثل group home، مراکز اصلاح و تربیت نوجوانان، یا مراکز درمانی کار می‌کنند. روانشناسانی که در این محیط ها کار می‌کنند بر اصلاح و مدیریت رفتار تمرکز دارند.
به نظر می‌رسد اکثریت مراجعه‌کنندگان در محیط های سازمانی متشکل از نوجوانانی هستند که دارای سابقه استعمال مواد مخدر یا الکل، اختلال گوارشی، یا سوء پیشینه قضایی می‌باشند. لذا در چنین بافتی، روانشناسان نوجوان باید آموزش و تخصص ویژه‌ای در زمینه اعتیاد، جرم و یا بدرفتاری نیز داشته باشند.
راه اندازی مطب خصوصی نیز گزینه‌ای دیگر برای آن دسته از روانشناسان بالینی است که در زمینه ارائه خدمات به نوجوانان تخصص دارند.
در این چارچوب، تمرکز اصلی بر حوزه تشخیص و درمان اختلالات روانی می‌باشد. همچنین ممکن است روانشناسان امور نوجوان تست شخصیت یا هوش انجام دهند تا آگاهی بیشتری نسبت به نیاز نوجوان پیدا کنند.
آنگاه بر اساس یافته‌های چنین تست‌هایی، روانشناس بالینی می‌تواند برنامه‌ای درمانی را طراحی و اجرا کند. این برنامه، بسته به نیاز کودک، می‌تواند به شکل درمان انفرادی، گروهی، یا خانوادگی باشد. این نوع درمان به گرایش نظری روانشناس نیز بستگی دارد. در بعضی کشورها، روانشناسانی که هم سطح پزشکان هستند می‌توانند دارو تجویز کنند.