افسردگی روز تولد چیست؟ چرا در روز تولدمان احساس غمگینی داریم؟

من هفته پیش تولدم بود و هیچ کس یادش نبود حتی همسرم و پدرو مادرم و حتی دوستام کسایی که از ته قلبم دوسشون دارم و از نبودشون میترسم نمیدونم چجوری غم درونمو بگم هیچ توجیهی برام قابل قبول نیس و احساس میکنم وجود ندارم یا اینکه خیلی برای همشون بی ارزشم اینم بگم که تا تونستم واسه همشون تولد گرفتم سورپرایزشون کردم به همه دوستام حتما تبریک تولد گفتم واقعا دردم گرفت آدما اینجورین که هر چی بیشتر بهشون اهمیت بدیو مراعاتشونو بکنی تورو بیشتر اذیت میکنن

من هیچ کدوم از تولدامو دوس نداشتم دوستام سورپرایزم میکردن ولی واقعأ دوس دارم ۱۱اسفند انقدر بخوابم ک بگذره بره ب قدری متنفرم از این روز ک کاش سال ۷۱ماه اسفند من جسمی بی روح بدنیا میومدم 😔

من هیچ مشکلی با روز تولدم ندارم.اینبار بی دلیل ناراحت بودم که فهمیدم هیچی نبود.😂😂😂
هرکسی که بی دلیل توی روز تولدش ناراحته می‌تونه با کارهایی که دیگران رو خوشحال می کنند خودشو خوشحال کنه.مثل کمک هر چند کم به فقیر یا دیدن یه فیلم کمدی با یه کسی.کمی سر خودمو گرم کردم و بعد خیلی سورپرایز شدم.کافیه کاری کنی یادت بره و بعد سورپرایز شی.۱۰۰% تضمینی

امروز ۲۶ آبان تولدمه و مزخرف ترین روز عمرم بود خانوادم از هم پاشیده هیچ کدوم اهمیت ندادن هیچ دوستی ندارم که تبریک بگه نیازم ندارم ولی اینکه برای هیچکس حتی مهمم نیست دردناکه کاش بدنیا نمی اومدم مخصوصا تو ایران. بازخوردای اینجارم خوندم و یکی دوتاش شامل حالم میشد فقط کاش میدونستم چه غلطی دارم با زندگیم میکنم من واقعا بدبختم

منم امروز تولدمه ولی هیچکس یادش نیست
نمیدونم باید بهشون حق بدم یا نه
نمیدونم یادشون هست یا نه یا اگه هست چرا یه تبریک خشک ام نگفتن؟
فقط میدونم که همیشه برای اطرافیانم صد بودم..
اونا؟
۰

دارم ۱۶ ساله میشم و تولدم داره نزدیک و نزدیک تر میشه فقط امیدوارم یک روزی دیگه به تولدم نرسم مثلا همین امسال
۱۵ روز دیگه تولدمه … مریم افسرده تر از قبل ، ظاهرا افسردگی تو همه سن ها میاد چه کوچیک چه بزرگ

خب، من امروز، هفتم فروردین تولدمه. واقعا برام عذاب‌آوره، شونزده سال! خیلی زیاده واقعا نمی‌تونم حس می‌کنم زندگی نکردم نوجوونی نکردم و توی چهارده سالگی گیر افتادم. حسِ ترس و اضطراب دارم، همینجوری سنم داره می‌ره بالاتر و من هیچی از بچگی و نووجونی نفهمیدم.
دردهای بزرگ شدن، واقعا سختن.

کمتر از ده روز به تولدمه… درسته شب عید تولدمه
حال دلم گرفته این غمگینی نه بخاطر افسردگیه نه چیز دیگه
فقط دپرس و غمگین و داغون
توی زندگی ۳۰ ساله دنبال یک خبر خوشم که دلم خوش باشه اما هیچ…
فال حافظ میزنم و هی میگه صبر کن…
صبر من‌ با اشک لبریز هست.

من کمتر از دو ماه دیگه ۱۸ سالم میشه
و از همین الان دارم گریه میکنم هیچوقت فکر نمیکردم تو ۱۸ سالگیم انقدر از از لحاظ روحی درگیر باشم
ولی تلاشمو میکنم تا روز تولدم حالم بهتر شه :))

وقتی هشت سالم بود زدم کیک تولدمو کپ کردم همونجوری گذاشتنش سر میز/…. بنظرم از سن کم این سندروم رو داشتم: کمبود توجه، گریه، خشم، سنم رو نمیدونم فقط هر سال ی سال بیشتر میشه….شاید کمبودتوجه باشه ولی وقتی حساب میکنم من خیلی مورد توجه پدر و مادرم بودم…فکر میکنم اصن کاری نمیکنم که دوست داشتم بکنم و نمیدونم چه کاری رو دوست دارم( درک میکنید دیگه؟) نیمدونم چیکارم، کجام، دوست دارم ی نفر باشه نشاسه منو و براش بشینم کلی درددل کنم، احساسات منفی رو بریزم بیرون….نقاشی…نوشتن…از هردوشون میترسم…میترسم کسی ببینه….منو طرد کننن…کارهای بدی انجام دادم و میخوام دیگه نباشم فقط..کسی میتونه کمکم کنه؟ گوشم پر شده از حرفا…حتی نمیدونم بعد ها این نوشته ام پیدا شه چی میشه….هویتم رو باور ندارم…کلمات رو نمیفهمم….بیشتر ی چیز پاک، سفید و تنها….یه جای دنج… الان هم اسمم رو مینویسم چون دیگه از مخفی کاری خسته شدم…

سلام
امشب .شبه تولدمه و من حدود ۳_۴ سال هست که از روز تولدم بدم میاد
مطالب سایت رو خوندم و هیچ کدومش شامل حال من نمیشد.مثلا من اصلا برام سن و گذر عمر اهمیت نداره و حتی واقعا به طور دقیق نمیدونم چند سالمه و باید چند لحظه فکر کنم و حساب کنم و جواب بدم.
و به خاطر کمبود توجه هم نیست و اتفاقا دوست دارم تنها باشم
اینو می‌دونم که کسی هم این حرفایی منو نمی‌بینه و به خاطر دل خودم که یکم آروم بشم نوشتم
حتی الان مردد هستم که ارسال کنم یا نه…

سلام
من هیچ سالی اینجوری نمیشدم.
امروز تولد ۴۲ سالگیمه و از دیروز اعصاب ندارم و از اول صبح حسابی ریختم به هم.
زن و بچه هم دارم. بچم بزرگه ماشالله.
البته دلیل حال داغونمو میدونم.
چند وقتیه که فهمیدم، اونچیزایی که میخواستمشون نشدن. و متاسفانه فرصت ها هم دیگه تو این سن و سال خیلی کمتر شده.
خیلی با اون چیزی که تو ذهنم بود فاصله دارم و بدتر اینکه با اختلاف از همدوره ایهام عقب افتادم.

فردا تولد۳۳ سالگی منه.
تا قبل ۳۰سالگی اصلا حواسم به گذشت زمان نبود.اما از بعد ۳۰ هرسال دچار سندروم روز تولد میشم.
خشمگین،غمگین وافسرده. از همه توقع داشتم بهم توجه ویژه بکنند اما…
از پارسال که بجای توقع از دیگران ،خودم دست بکار شدم و روز تولدم رو برای خودم ویژه برگزار کردم حس وحالم بهتره شد.
برنامه تولدم اینه: اول میشینم تمام غم وناراحتی های مربوط به این روز رو مینویسم،گریه میکنم ،برگه ها پاره میکنم و ،بعدش پامیشم لباس میپوشم ،آرایش میکنم و میرم یه کافه دنج یه برش کیک و یه چای سفارش میدم یه شمع روز تولد روی کیک میزارم .فوت میکنم . بعدم روی دفتر خاطرات بهترین جمله های که میتونه حالمو خوب کنه می نویسم .
آخرشم در هیاهوی فضای کافه به آدم ها نگاه میکنم ،به همه وبه همه چیز فکر میکنم . به یاد مرگ میفتم ،واقعیت اینکه دیر یا زود همگی رفتنی هستیم و باید تا قبل مرگم کاری کنم که دنیا جای بهتری بشه .حتی شده با لبخندی محترما به پیشخدمت خسته کافه یا خریدن وخوندن یه کتاب خوب و…

باز خوشبحال شماها .من هیچ کس روز تولدمو تبریک نگفت نه همسر و نه خونواده خودم و همسرم .من از کیک و کادو و میوه و شیرینی برای تولد همشون کم نذاشتم و مهربانم خیلی.اما نمیدونم چرا برای هیچ کسی مهم نیستم هیچ کس بهم تبریک حتی با اس ام اس نگفت.باردارم و تنها امیدم فرزندمه .اونقدر التماس چشم هام کردم که گریه نکنم .اومدم دستشویی و یک کبریت برداشتم و جای شمع تولدم برای خودم فوتش کردم .چقدر دوست دارم روز تولدم روز مرگم میبود اما برای دخترم ارزوش نکردم .چقدر بده برای دیگران بمیری اما اونا غمشون نباشه و سرگرم زندگیشون.

راستش من تو روز تولدم هیچ مشکلی نداشتم
دوست صمیمم واسه تولدم یک ساعت دیر کرد و من استرس شدید گرفتم از اون طرف عین مجسمه نشسته بود در حالی که من واسه تولد اون همه کاری کردم البته دلیل دیر اومدن اون این بود که برادرش روی تیپش حساس
اینجا من حس میکنم یکی به من بی معرفتی کرده اینکه من واقعا همیشه بودم اون نبود یا باید سر هر کاری براش توضیح بدم که فلان کارت اشتباه فرهنگ خانوادگی پایینی هم دارن البته
دور از چشم بقیه گریه میکنم که ناراحت نشن چون میدونم اونا برام همه کاری کردن تقریبا ۸ روز از تولدم میگذره و هر شب با خودم کلنجار میرم هیچ وقت اینجوری نبودم

سلام من روز تولدم رد میدم همش میخوام گریه کنم 😂
افسردگی هم ندارم فقط تا تولدم رو میگیرن یه حس آشفتگی بهم دست میده و انگار دیگه کارایی که میکنم دست خودم نیست مثلاً یه روز کلی گشتیم دنبال کیک وقتی پیدا شد تولد گرفتیم رفتم تو اتاق گریه کردم سر یه اتفاق ساده
کیک هم واسم آوردن تو اتاق

من از روز تولدم متنفر نیستم ولی اکثرا توی این روز غم عجیبی دارم یه غم بی دلیل نمیدونم چرا با وجود اینکه آدم تنهایی نیستم ولی اون روز خیلی حس تنهایی میکنم

منم امروز تولدمه حالم خیلی بده روز تولدت پدر و مادر دعوا کنن واقعا خیلیه دیگه خسته شدم چرا تموم نمیشه این زندگی
تولد ۱۵ سالگی… 🙃

از بچگی تنها و منزوی بودم و روز تولد همیشه برام یه روز سخت محسوب میشد که تو اون روز هزچ کس حتی خودم خوش حال نبود و کاری به کارم نداشت
امروز که ۱۸ سالم شده و روز تولدمه دارم با گریه میگذرونمش
چون گل بود به سبزه نیز اراسته شد ، هیچ کس خونه نیس من موندم تنها تو خونه به خاطر فوت مادر بزرگم دقیقن توی روز تولدم سال هاست تولد من بیشتر شبیه فاتحه. و مسجد و مراسم شده چه شانس گندیه من دارم اخه ! حالا همین جوریش انگار وقتی مادر بزرگم هم زنده بود کسی ما رو یادش بود که الان باشه
یه ساله افسرده و مریض شدم اون از کنکور. اینم از بعد کنکور لعنت به این زندگی که من دارم……

امروز ۲۸خرداده روز تولدم ، جالبه در یکی از اون نظرها خوندم خانمه گفت شوهرم روز تولدش حتی یه شاخه گل هم نخرید و تازه هم مسخره میکنه یکی اینجور یکی هم منی که اقا هستم یادم نمیره روز تولد خانمم کاری غیر از سوپرایزی براش نکرده باشم ولی اخرش زندگی رو با دوتا بچه کوچولو پیش من گذاشت و رفت. من جون هستم هزارتا ارزو داشتم اینده منو بچه هام رو به همین راحتی خراب کرد و رفت و رفت … از اون سال از تولدم اصلا خوشم نمیاد چون نمیدونم چرا هر وقت تولدم میشه دلم میشکنه و یه عالمه غم میریزه توی دلم .بازهم خداروشکر دوتا دسته گل دارم و دارم تنهایی با کمک خدا بززگشون میکنم همه فکر و ذهنم عاقبت بخیری اینها هست

عالی بود ولی من ۱۷سالمه دوساله پیش نامزاد کردم بنظرم زندگی خیلی تاریکه نمی‌خوام بمیرم ولی میخوام از همه مردم دور باشم هر سال که تولدم میشه خیلی حالم بد میشه نمیدونم دقیقا باید چیکار کنم

سلام
من دو روز دیگه تولدمه و بیست سالم میشه ولی نگرانم ک روز تولدم افسردگی داشته باشمو حالم خوب نباشه چون ک پارسالم همین اتفاق افتادو من کل روزو تو حمام موندمو گریه کردم اصلا دلم نمیخاد دوباره امسالم این اتفاق بیوفته نمیدونم چیکار باید بکنم?

منم امروز تولدمه
دوستم پرسید چه حسی داری از روز تولدت
گفتم انگار سالگرد وفاتمه
یه غم یه بغض
بخاطر اینکه میبینم بقیه منو دوست دارن برام ارزش قائلن
و میخان خوشحالم کنن
ولی من از خودم ناراحتم ناراضیم

منم امروز تولدمه
ولی نمیدونم چرا واقعا اصلا واسم مهم نیست
من پشت کنکوریم و واقعا تو این چند ماه میشه گفت بجز درس خوندن هیچ کار دیگه ای نکردم (هیچ مناسبت یا جشن خاصی تو ۶ ماه اخیر نداشتیم و فقط منم و اتاقم و کتابام )
از وضعیت فعلیم راضی نیستم
در واقع اصلا از خودم راضی نیستم واسه همین دلیلی واسه جشن گرفتن و این چیزا نمیبینم
کلا جشن گرفتن بقیه هم واسم مسخره و بی معنی به نظر میاد
کلا یکم ارتباط برقرار کردن با بقیه برام سخت شده
ولی واقعا دیگه برام مهم نیست

سلام من هم از جشن تولد برای خودم واقعا بدم میاد آخه با چه زبونی بگم که برای من جشن تولد نگیرید بخدا دوست ندارم به افراد خانواده هر سال میگم با ناراحتی و عصبانیت میگم که دوست ندارم خوشم نمیاد دست خودم نیست دوست ندارم گوش نمیکند بازم مثل …. برام تولد میگیرند واقعا از پدید سورپرایز متنفرم. ??? من همین دو ساعت پیش جشن تولد بود بجای اینکه خوشحال بشم کلی ناراحت شدم علتشو هم نمیدونم الان چند سال که اینطوری شدم شاید احساس ترحم میکنم یا شاید ……!!!???مرسی ازتون اینارو اینجا گفتم کمی آروم شدم من امیر ۳۳ ساله ساکن تهران

چند روز دیگه تولدمه بیست سالم میشه بیشترین چیزی ک نگرانم میکنه ترس از اینده هست نمیدونم ت این کشور لعنتی شغلی ک میخوامو بهش برسم یا نه از طرفی بنظرم زندگی بی معنا داره میشه چ فایده داره این همه تلاش کنی اخرش همش تو ایران بفنا میره مهاجرتم ک پول میخواد ?? گاهی با خودم میگم ای کاش هرگز به دنیا نمیومدم

امروز تولدم ولی اصلا حالم خوب نیس۴

۵آذرماه امروزتولدمه هیچ کس نه خانواده نه دوستام حتی یه تبریک خشک تایکی دوسال قبل به عین خیالمم نبود ولی می بینم هرچی بزرگ ترمیشه آدم میازش یه عزیزی کردن توجه کردن خوشحال شدن ازطرف عزیرانش نیازداره ۲۰سالم شدامروز اونقدری حس بددارم فک می کنم دارم غرق میشم ازبغض واقعا اونقدفک کردم تایه وقتی فک می کزدم لابودمن ادم عجیب غریبی هستم همه روخوشحال می کنم سوپرایز می کنم برامن که میشه هیچ کس فقط صبح یه تبریک اومد برام ازبانک بود
ولی خوشحال شدم کامنتاروخوندم اینکه باعث دلگرمی هم شدیم فک نکردیم که فقط مااینطوریم لابودادم عجیبی هستیم ای کاش جوری بودکه هممون دورهم میشدیم باهم

حالم داره بهم میخوره از این روز واقعا خیلی بدع و من اصلا ازش خوشم نمیاد خیلی این روز شخمیه و من دیگه داره حالم خودم از خودم بهم میخوره نه غذای مورد علافه من نه کیکی اصلا به اندازه کافی داشتم من
از این به بعد تو زندگی من روز ۱۴ آبان دیگر معنی نخواهد داشت حالم داره بهم میخوره این چیه آخه ناموسا ولمون کنید اه
انگار نه انگار تولدمه
واقعا حوصله ام سر رفته خیلی مسخره س این روز ?

امروز۸/۸ تولدمه ? و من حتی خوشحالم نیستم بلکه خیلی ناراحتم با اینکه فقط ۱۵ سالمه اما انقد ناراحتم و افسرده که امروز هم برام مثب روزای دیگه عادی و خیلی هم ناامیددانه هست

امروز تولدمه و من خیلی ناراحتم بهترین رفیقم فقط یه تبریک خشک و خالی گفت در صورتی که من برای تولدش کلی سوپرایز اماده کردم خیلی از این حرکتش ناراحت شدم پدر و مادرم همتبریک گفتن ولی تبریک خوبی بود کلا از بین این همه دوست و رفیق ۳ نفر یادشون بود این اتفاق خیلی ناراحتم کرد:)

فردا تولدمه و فقط ناراحتم کاش ب دنیا نمیومدم خیلی بده تو ۱۵ سالگی این حسو داشته باشی??

اووم منم امروز تولدمه . وجودهمه در کنارم آزارم میده .البته اون همه که گفتم هعی سربه سرم میزلرنو حرفای ناخوشایند میزنن .اینکه هیچوقت برامن جشن نگرفتن و وقتی هم که بدنیا اومدم همه از وجودم گریه میکردن حتی مامانم .البته اینو از مامانبزرگم شنیدم باتایید مامانم.اخه اونا انتظارپسروداشتن نه دختر برای همین منو نادیده میگیرن والان که دارم میرم داخل ۱۸سالگی واقعا به حمایتشون نیاز دارم ولی اونا همش اذیتم میکنن .خواهرم هی میگه باز روز تولدشه عقده کرده و ازاین حرفا اون یکی برمیگرده میگه پول بده برم برات کیک بگیرم .واقعا این دنیام دیگه شورشو دراورده..